Als HSP-en equicoach stimuleer ik anderen om op zoek te gaan naar positiviteit en krachten in zich zelf die ze kunnen aanwenden om hun doel(en) te bereiken.
Dat klinkt als een zin uit één of ander boekske, maar hoe ga je daar nu concreet mee aan de slag ? Hoe kun je nu inzetten op positiviteit en wat doet dat met je eigen kracht vanbinnen ?
Voor mezelf heb ik een HAPPYLIST gemaakt.
Een lijstje met dingen die ik kan doen en waar ik van weet of vermoed dat ik er blij van word.
Meteen begon ik aan grote dingen te denken.
Een reis naar Peru … ik voel me om één of andere reden verbonden met Peru, misschien was ik ooit wel een lama of zo. Maar goed, met een halve dierentuin en aan het roer van een gezin met een man en 4 kinderen, is die Peru-reis niet voor meteen.
Ach ja , 4 kinderen die elk fantastische mensen op zich zijn, met eigen gevoelens , eigen meningen, eigen voorkeuren,…het is heel wat om rekening mee te houden.
Om het dan niet te hebben over elk hun verwachtingen. Het hier en nu klaar staan om aan de zoveelste tekening van de avond aandacht te geven, lekkere lunchpakketten die ’s ochtends klaar staan kwestie van op tijd op school te geraken, het vervoer naar vrijetijdsactiviteiten of vrienden én dat op alle momenten van de dag, het gewassen zijn van die lievelings jeans die persé vandaag aan moet, een luisterend oor, een smakelijk avondgerecht, en nog zo veel meer…….
Mijn persoonlijke valkuil is dat ik vaak geneigd ben om aan al die verwachtingen een perfect gevolg te willen geven . Je wil je kinderen toch niet teleurstellen ? Of ben je ze dan aan het verwennen ?
Nog een valkuil is dat ik dan vaak ga nadenken, diep ga nadenken, over wat ik nu best wel of niet “moet” doen waardoor de invulling van al die verwachtingen ook nog eens vertraging oploopt.
En dan heb ik het nog niet over de blik van de anderen , van de mensen op straat, op school, in de winkel,…. al die verwachtingen. Dat soort blik wanneer je puberzoon liever wat langer haar heeft dan doorsnee en je dochter in putteke winter liever zonder kousen in haar schoenen naar school gaat dan met. Of wanneer er handafdrukken op het raam kleven of ik zelf met een oude pull vol dierenharen nog de winkel binnen hol voor sluitingstijd om alsnog gauw wat inkopen te doen.
Nu, met die blik van de anderen heb ik inmiddels leren leven. Ik vind het ondertussen trouwens een compliment dat mensen verbaasd opkijken wanneer je, vanuit wie je bent, niet volgens de ongeschreven regels leeft . Of wanneer je niet met de kudde mee holt vanuit één of ander bizar sociaal aanvaardingsgevoel als die kudde niet rent in de richting dat jij vindt dat je best rent.
Ik hoop stiekem wel dat mensen die dan opkijken met een bedenkelijke blik ook daadwerkelijk gaan nadenken over zich zelf , de kudde of zichzelf binnen de kudde .
Naast de kroost en de blik van de anderen , is er ook een partner die geen job van 9 to 5 heeft én niet altijd tijdig afwezigheden nauwkeurig in een gezinsagenda noteert én bovendien ook nog verwachtingen heeft , een eigen mening , eigen gevoelens om rekening mee te houden.
Tja…. En ook de hond maakt duidelijk dat hij een wandelingetje wil , oeps, nu willen de andere honden ook gaan stappen. De paarden moeten tijdig hooi en dan zijn er ook de schapen, de kippen, de geiten, de poezen, de schildpad, ….
Het zijn allemaal mijn gelukmakers, het zijn één voor één lieverds , mijn partner, alle kinderen die in ons gezin wonen, onze hele dierentuin.
En toch voel ik , hier op dit moment, dat het tijd is voor een “blij-boost” om te voorkomen dat ik als een robot alle verwachtingen van de anderen begin in te vullen.
Mijn happylist is een wondertje.
Met een reis naar Peru kom ik dan niet veel verder vooruit. Integendeel, dan lijkt die plots nog heel ver weg.
Mijn happylist is gevuld met instant blijmakertjes , kleine dingetjes met groot effect.
Met één van mijn blijmakertjes ben ik al aan de slag gegaan , “ mijn smiley-geheim”….een onschuldig geheimpje tussen mij en mezelf. Een hele week lang heb ik in het huis smileys getekend, grote en kleine, met oortjes en zonder, op de deurklink, de verwarmingsknop, de rol WC-papier, de telefoon….. overal en elke dag duiken die guitige lachende bollekes op.
Sommige gezinsleden merkten het op, anderen niet. De ene zoekt naar de “dader”, de andere is overtuigd dat ik het was. “Oh kijk, hier op de chocopot is ook al een smiley” ….. en ik zwijg en blijf mijn geheim aan mezelf trouw, genietend van alles wat mijn smiley-invasie zoal te weeg brengt.
Enkele willekeurig gekozen vrienden kregen vandaag een smiley op hun facebookpagina. Ik ben er zeker van dat het vragen opriep en bij sommigen een glimlach op het gezicht toverde. Van enkelen kreeg ik hartjes terug of een duimpje. Dat is dan weer een glimlach op mijn gezicht.
Een eenvoudige 😊 kan al een instant verschil maken. Het is eenvoudig , iedereen kan er mee aan de slag.
Het inspireert me om mijn happylist verder aan te vullen met andere blijmakertjes.
Hou je niet in, start ook met je happylist waar je instant blij van wordt en voorkom zo in je valkuilen te tuimelen.
